martijn stronks
  • Voor de krant
  • Voor de universiteit
  • Boeken
  • In de pers
  • WVTTK
  • Over

5 februari 2018

Moet overzees Nederland bootvluchtelingen beschermen?

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Steeds meer bootvluchtelingen uit Venezuela proberen Aruba, Bonaire en Curaçao te bereiken. Is er wel vluchtelingenbescherming binnen het gehele Nederlandse Koninkrijk, vraag Martijn Stronks zich af in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •

17 november 2017

Illegaal verblijf is niet meer strafbaar, volgens Europese rechter

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
De Europese rechter stelde onlangs vast dat een verbod op inreizen iets anders is dan een verbod op verblijf. En daarmee staat het Nederlandse verbod op illegaal verblijf op losse schroeven, betoogt Martijn Stronks in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •

27 oktober 2017

Rechtshulp uitkleden voor de asielzoeker zal averechts werken

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Het nieuwe kabinet wil de rechtsbijstand in de asielprocedure verder uitkleden. Dat kan eigenlijk maar één doel hebben: de verdediging van de asielzoeker verslechteren, zo stelt Martijn Stronks in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •

6 oktober 2017

Meer ‘Turkse’ vluchtelingendeals betekent vaker vuile handen

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Het nieuwe kabinet wil straks vast nieuwe vluchtelingendeals naar het voorbeeld van de Turkijedeal. Maar die zijn niet ‘mensenrechtenproof’. En dat moeten we maar openlijk toegeven, betoogt Martijn Stronks in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •

15 september 2017

Ook criminele vreemdelingen kunnen geworteld raken – en wat dan?

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Het is gebruikelijk om na een verkiezing criminele vreemdelingen nog strenger te gaan aanpakken. Behalve hoge kosten levert het alleen weinig op, schrijft jurist en filosoof Martijn Stronks deze week in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •

9 juni 2017

Waarom het vertrek van Peter Bosz verdrietig is (ook als je niets om voetbal geeft)

HP/De Tijd – tekst op website
Voetbaltrainer Peter Bosz vertrekt na een succesvol jaar al weer bij Ajax. Dit is geen teken van gebrek aan loyaliteit of clubliefde, het is het zoveelste bewijs van een algehele erosie van langetermijnrelaties in onze geglobaliseerde wereld.

∼ Lees verder ∼

• • •

2 juni 2017

Teeven mikte altijd al op cliënten van rechtshulp met bezuinigen

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Vorige week bevond Fred Teeven zich in het oog van een publieke storm vanwege enkele boude uitspraken. Waar komt nu die verontwaardiging vandaan, vraagt Martijn Stronks zich af in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •

24 mei 2017

Vluchtige macht en logge verliezers. Zygmunt Bauman en de vloeibare tijd

De Groene Amsterdammer – tekst in pdf
De recente verkiezingen in Amerika, Nederland en Frankrijk draaiden volgens velen uit op een gevecht tussen ‘de winnaars en de verliezers van de globalisering’. Waarom wordt onze tijd gekenmerkt door deze strijd?

∼ Lees verder ∼

• • •

12 mei 2017

Nederlands kind met illegale ouder uitzetten wordt gelukkig moeilijker

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Het uitzetten van Nederlandse kinderen met hun illegale ouders is weer een stukje moeilijker gemaakt. Dankzij het Hof in Luxemburg – niet dankzij Den Haag. De Verblijfscolumn door Martijn Stronks.

∼ Lees verder ∼

• • •

7 april 2017

Migranten mishandelen gebeurt ook namens ons

NRC Recht en Onrecht – tekst op website NRC
Migranten worden aan de buitengrenzen mishandeld om ze toegang tot Europa te beletten – daar dragen alle Europese landen verantwoordelijkheid voor, schrijft Martijn Stronks in de Verblijfscolumn.

∼ Lees verder ∼

• • •
← Prev 1 2 3 4 5 Next →

Meest recente berichten

  • Ook het vreemdelingenrecht komt menselijke maat tekort
  • Asielzoekers zo lang mogelijk laten wachten is al jaren beleid
  • Filosoferen over corona #6: De ‘wereldrisicosamenleving’ en Ulrich Beck (slot)
  • Filosoferen over corona #5: Het klimaatregime en Bruno Latour
  • Filosoferen over corona #4: Biopolitiek en Michel Foucault

Onderwerpen

  • Asiel
  • Corona
  • Criminele Vreemdelingen
  • Gewortelde vreemdelingen
  • Illegale vreemdelingen
  • Mobiliteit
  • Pardonregelingen
  • Tijd

Citaat

De premisse dat alles iets anders verhult (en dus: onthult!) dan zichzelf wortelt in een religieuze manier van denken die het sap en het bloed uit de dingen haalt. Wie onder elk blad, elke vacht, elke jurk, elke broek, elke huid, elk gezicht, een essentie zoekt, houdt niet van dat blad, die vacht, die jurk, die broek, die huid, dat gezicht.
De tijd, de tijd de tijd
Als je 't zegt ben je 't ding alweer kwijt
De tijd de tijd de tijd
Die de eeuwigheid snippert en splijt
De tijd de tijd de tijd
Dat begrip dat je nergens toe leidt
Maar vandaag is de tijd aan Martijn gewijd
Hij is klaar met zijn proefpennestrijd
we bestaan in de stiltes tussen de geluiden die we maken
Een proces, systeem of een wiskundige functie is stationair wanneer het onafhankelijk is van de tijd.
Herinneringen zijn gemaakt van wonderlijk materiaal - bedrieglijk en toch dwingend, machtig en vaag. Men kan geen staat maken op zijn herinneringen, en toch bestaat er geen andere werkelijkheid dan degene, die we in ons geheugen dragen. Elk ogenblik dat wij beleven, dankt zijn zin aan het voorgaande. Tegenwoordige tijd en toekomst zouden zinloos worden, als de sporen van het verleden uit ons bewustzijn gewist waren. Tussen ons en het niets staat ons herinneringsvermogen, een toch al problematisch en breekbaar bolwerk.
Voor wie net als ik 65 jaar in dezelfde stad woont, worden de landschappen van de stad ten slotte een soort index van ons gevoelsleven. Een straat kan ons doen denken aan de steek die we voelden toen we ergens ontslagen werden; de aanblik van een bepaalde brug kan de eenzaamheid van onze jeugd doen herleven. Een plein roept wellicht de gelukzaligheid van een liefdesrelatie weer op; een donkere steeg roept onze politieke angst weer in herinnering; een oud koffiehuis doet ons denken aan onze gevangengenomen vrienden. Een plaat herinnert ons eraan hoe warm we ooit waren.
Procrastination is the thief of time.
In mijn functie van vakidioot hoor ik in ‘Wir schaffen das’ evenveel lettergrepen als in het nogal anders gestemde ‘Eigen volk eerst’ (Vlaams Belang). Merkel voegt in haar tegendeel met een persoonlijk voornaamwoord tegelijk daadkracht toe. Dat deze van een gemeenschap moet komen, bewijst de klank van ‘Wir schaffen das’ die al samenhang laat horen – ‘Eigen volk eerst’ suggereert los zand.
Het ogenblik van de beslissing is een dwaasheid, zegt Kierkegaard. Dit geldt in het bijzonder van het ogenblik van de rechtvaardige beslissing, die ook de tijd doormidden moet scheuren(...).
Dieses Buch, die wehrlose Frucht harter Erfahrungen, lege ich auf dem Altar der Rechtswissenschaft nieder.
I am jealous of everything whose beauty does not die. I am jealous of the portrait you have painted of me. Why should it keep what I must lose? Every moment that passes takes something from me, and gives something to it. Oh, if it were only the other way! If the picture could change, and I could be always what I am now!
De schapen van een kudde worden geteld en dan zal worden gezegd dat het er vijftig zijn, ook al verschillen die schapen van elkaar en zal de herder ze moeiteloos van elkaar kunnen onderscheiden; maar worden ze geteld, dan past het om de individuele verschillen te verwaarlozen en alleen te kijken naar hun gemeenschappelijke functie. Andersom geldt dat we, zodra we onze aandacht richten op de specifieke eigenschappen van voorwerpen of van levende wezens, ze nog wel kunnen opsommen, maar er geen som meer van kunnen maken.
en de nar die was gaan slapen kon niet slapen
Dat is het punt, en dat is het verfijnde van mijn onderneming; dat een dolende ridder met reden gek wordt, is niets bijzonders en niet iets om erkentelijk voor te zijn: de kneep zit 'm erin de kluts kwijt te raken zonder aanleiding.
Le multiculturalisme à 1000 euros par mois, ce n’est pas pareil que le multiculturalisme à 5000 euros par mois, évidemment.
Ooit zal ook ik er niet meer zijn. Ooit zal niemand mij meer lief aankijken, de armen om mij heen slaan of mijn naam noemen. Dan zal ik iemand zijn zonder huid, zonder haar, zonder ogen, zonder lippen, zonder neus, zonder stem, zonder oorschelpen, zonder hart en zonder geslacht. Ooit zal niemand mij meer missen. Ooit zal er geen enkel Pssst meer naar mij uitgaan. Wat een stug idee is dat. Moge mijn leven dan een paar oorzaken hebben gecreëerd waarvan de gevolgen zullen oplaaien in gloeiend hete harten. Harten die op hun beurt zullen stilstaan maar het vuur dan hopelijk al hebben doorgegeven.
Zelfs al waren de tijd en de verstandigheid, het geduld om te weten en de beheersing van de omstandigheden, hypothetisch gesproken, onbegrensd, dan nog zou de beslissing structureel eindig zijn, hoe laat ze ook komt, een urgente en overhaaste beslissing, die handelt in de nacht van het niet-weten en van de niet-regel.
Deze trein rijdt naar het verleden, denkt de man met zijn ogen dicht, op weg naar het westen gaat hij tegen de tijd in, hij reist het verleden tegemoet. Hij stelt zich voor dat hij, als de afstand groter was, zijn horloge zou moeten terugzetten, (...)
Poëzie leeft, zomaar vanzelf, onder het volk; niemand hoeft ons te verheffen. Er bestaat een soort bijgeloof, de notie behelzend dat de mensheid een vorm van gezamenlijkheid is, en dat wij allemaal een onzichtbare substantie bezitten die onderling naar voeling zoekt en zicht onttrekt aan alle vormen van banaliteit - die hang naar voeling betreft het feit van de existentie en de paradoxen die wij erin bespeuren. Poëzie raakt daaraan, net als muziek en nog het een en ander.
De één zegt dat het wezen van de rechtvaardigheid ligt in het gezag van de wetgever, de ander in het voordeel voor de soeverein, weer een ander in de huidig gewoonte; maar één ding is zeker: op grond van enkel de rede is niets in zichzelf rechtvaardig: alles wankelt met de tijd.
6.4311 Der Tod ist kein Ereignis des Lebens. Den Tod erlebt man nicht. Wenn man unter Ewigkeit nicht unendliche Zeitdauer, sondern Unzeitlichkeit versteht, dann lebt der ewig, der in der Gegenwart lebt. Unser Leben ist ebenso endlos, wie unser Gesichtsfeld grenzenlos ist.
[T]he celebrity is a person who is known for his well-knownness, while a best-seller is a book which sold well because it was selling well.
‘Een ingewikkeld proces,’ lachte de Italiaan. ‘Een eigenaardige manier van inburgeren. Maar natuurlijk, de jeugd is overal toe in staat. Zij went niet, maar wortel schiet ze wel.
Meningen zijn voor het reusachtige apparaat van het maatschappelijke leven wat olie is voor machines; men gaat niet voor een turbine-motor staan en overgiet die met machineolie. Men spuit een beetje ervan in verborgen nippels en naden, die men moet kennen.
I confess I do not believe in time. I like to fold my magic carpet, after use, in such a way as to superimpose one part of the pattern upon another. Let visitors trip. And the highest enjoyment of timelessness-in a landscape selected at random- is when I stand among rare butterflies and their food plants.

© 2021 martijn stronks